O gün adını çəkmək istəmədiyim bir şirkət nümayəndəsi zəng edib deyir ki qiymət təklifi verin filan işə. Biz də şirkət olaraq müştəriyə təklifi vermişik və ən əsas olanlar bundan sonra baş verib. Geri zəng edərək bir az təkəbbürlü, bir az incilmiş, bir az da qinaqlı səs tonu ilə bizə qiumətlərimizin niyə belə anormal baha olduğunu soruşur. Bu soruşma normal sual formasında deyil əslində. Müştərinin səsində olan “üsyan” əslində mənə və rəhbərlik etdiyim şirkətə yox, ictimai və iqtisadi vəziyətə idi yəqin ki.
Eyni xidmətləri daha ucuz qiymətə – 30 dollara Ukraynada elətdirə biləcəyinə məni innadırmağa çalışan müştərimizə özümü qorumaq üçün heç nə demədim təbii ki. Bu onun təbii haqqıdır. Lakin bizim dialoqumuz bitdikdən sonra bir xeyli düşündüm. Görəsən niyə qiymətlərimiz Gürcüstan, Ukrayna kimi ölkələrə nisbətdə “bahadır”.
Həqiqiətən də bahadırmı, yoxsa bu tip müştərilərin əlləri adını çəkdiyim ölkələrdə yalnız “mətbəə dizaynı” səviyyəsində (mətbəələr inciməsin.) dizayn və ya müvafiq işləri gördürməyə çatır və ona görə də bizim qiymətlər onlara baha gəlir ?
Mənə görə məsələnin bir neçə izahı var. İlkin olaraq bu tip müştərilər xaricdə əməkdaşlıq etdikləri şirkətləri düzgün olaraq səviyyə indexləməsindən keçirdə bilmirlər öz məntiqlərində. Məsələn Türkiyədə də Azərbaycan kimi digital xidmətlər göstərən şirkətlərin arasında 1x qiymətinə iş görənlər də var, 100x qiymətinə də. Və bu dəhşətli dərəcədə təbiidir. Adını “Türk şirkətinə elətdirmişəm” qoymaq isə işin atribut tərəfləridir. Məsələn bu yaxınlarda adını çəkməyəcəyim bir Türk şirkətinin yeri şirkətlərdən biri üçün hazırladığı saytın texniki tərəfdən dəyərləndirilməsində iştirakım, bu işin Azərbaycan ortalamasından 10 üzərindən 3 ə layiq olduğunu göstərdi.
İkinci bir məsələ isə eyni səviyyəyə malik iki icraçı şirkətin qiymətlərinin fərqli olmasıdır. Burada deyiləcək çox söz var. Mən çox eşitişəm ki məsələn facebook app hazırlamaq üçün alınan qiymətləri müqayisə etdikdə Gürcüstanda Azərbaycana nisbətdə 2-3 dəfə daha uyğun qiymət almaq olur. Buna səbəb mənim gözümdə bunlardır:
Şirkətlərin sıfır nöqtəsinə çıxması üçün lazım olan gəlir indexi.
Burada mövzu şirkətlərin gəlirlərinin xərclərindən böyük və ya ən azından bərabər olmasının labüdlüyündən gedir. Bu iş öz növbəsində ölkə iqtisadiyyatı ilə əlaqədardır. Başqa sözlə desəm mənə görə, yerli şirkətlərin gündəlik “dərdləri” müqayisə olunanlarla bir miqdar daha çox olduğundan qiymətlərimiz bir az daha baha olur.
Şirkətlərin işlədikləri bazarın stabilliyinə olan etibarı
– Sabah heç bir sifarişim olmasa nə qədər sağlam fəaliyətdə ola bilərəm? – sualının cavabıdır. Kim zəmanət verə bilir ki, kiçik və orta sahibkarların sabahı necə olacaq? Hər gələn sifarişə son olacaqmış kimi baxmaq bizə bəlkə də keçdiyimiz ağır iqtisadi proseslərdən hədiyyədir. Şəkəri və əti talonla almağa alışmış millət olaraq bu gün şirkət açdıqda neçəmizin məqsədi sırf ən qısa zamanda maksimuma çatmaq olur?
Korporativ xoşbəxtlik (iştah) indexi
Tutaq ki dayanıqlı olduq və şirkətimiz daha uzun müddət öz ayaqlarının üzərdə dayanmağı bacardı. Və heç bir sifariş və ya digər problemlərimiz qalmadı. O zaman bizim iştahımız nədir? Nə qədər qazanmaq istəyirik? Bizi xoşbəxt edəcək o rəqəm nədir? Bizi qane edən rəqəmlə Ukraynadakı həmkarımızı qane edəcək rəqəmin miqyası da qiymətlərimizin sözdə bahalılığına dəlalətdir.
Təbii olaraq istədiyimiz odur ki, bütün sifarişçilər öz sifarişlərini yerli şirkətlərə versinlər ki kiçik sahibkarlıq da öz növbəsində inkişaf eləsin. Lakin bazar iqtisadiyyatında biznes olaraq hansı yol effektlidirsə o yol effektlidir. Və heç bir şirkəti öz xidmətlərini outsource etdiyinə görə qınaya bilmərik.
OXUNUB:9310
Bes axırda hemen müşteri ile elaqe nece oldu? Onu razı sala bildiniz mi? İstediyi qiymeti verdiniz mi?
Bes axırda hemen müşteri ile elaqe nece oldu? Onu razı sala bildiniz mi? İstediyi qiymeti verdiniz mi?
Heç bir güzəştə getmədik. Cəbiş müəllim demişkən "mən sabun bişirməyəcəyəm" ))